۰۶
آذر ۱۳۹۶
یکی از موارد با اهمیت در لوله پلی اتیلن برای انتقال آب آشامیدنی حمله بیولوژیکی است که عبارت است از تجزیه شدن توسط فعالیتهای میکرو ارگانیسمهایی آب آشامیدنی مانند باکتریها و قارچها. از نظر تئوری همه مواد پلاستیکی در برابر چنین حملههایی مقاوم هستند. لوله پلی اتیلن بعد از نصب، از میکرو ارگانیسمهایی مانند آنچه بطور معمول در سیتم های آب و فاضلاب یافت میشود، تأثیر نمیپذیرند. پلی اتیلن مادهای مغذی برای تغذیه باکتریها، قارچها و هاگها و غیره نیست. لوله های پلی اتیلنی که در آبانگاه موجود است می توان به خرید لوله پلی اتیلن آبرسانی اشاره کرد.
تحقیاقات نشان داده اندکه جانوران و حشرات جونده، با عمل جویدن، دندانهای خود را در وضعیت خوبی حفظ میکنند. مواد مختلفی مثل چوب، مس، سرب و همه مواد پلاستیکی در صورت نصب در محل زندگی این جانوران، طعمه این پدیده خواهند شد.
موریانهها هیچ تهدیدی برای لوله پلی اتیلن ایجاد نمیکنند. چندین مطالعه روی لوله پلی اتیلن که در معرض موریانهها قرار گرفتهاند، انجام شده است. برخی خرابیهای اندک مشاهده شده است، ولی این به دلیل قرار گرفتن ماده پلاستیکی در مسیر عبور موریانهها بوده است. اطلاعات بیشتر در این زمینه در گزارش فنی TR-11 مؤسسه PPI با عنوان مقاومت مواد اولیه لوله های پلی اتیلن در برابر حملههای بیولوژیکی کوچک و بزرگ مقیاس (۲۴)، ارائه شده است.
سازمان امور غذا و دارو[۱]، در بخشهای ۱۷۰ تا ۱۹۹ ماده ۲۱ کدهای مقررات فدرال[۲]، شرایط لازم موادی را که ممکن است در تماس مستقیم یا غیر مستقیم با غذا باشند، وضع نموده است. طبیعیترین رزینهای پلی اتیلنی ، با این مقررات مطابقت دارند.
امروزه مواد اولیه، اتصالات و لوله های مورد استفاده در خطوط لوله آب آشامیدنی، بر طبق استانداردهایی که توسط بنیاد ملی بهداشت[۳] ارائه شده است، آزمایش میشوند. تازهترین استاندارد نوشته شده توسط NSF، استاندارد ۶۱ با عنوان اجزای سیستمهای آب آشامیدنی – آثار بر سلامتی میباشد.
این استاندارد، چهارمین مجموعه از استانداردهای سم شناسی را نه تنها برای لولههای پلاستیکی، بلکه برای همه اجزای سیستمهای آب آشامیدنی به همراه دارد. مطابقت با این استانداردها، در بیشتر ایالات و یا مراجعی که صلاحیت نظارت بر کیفیت آب آشامیدنی را دارند، لازم است.
برنامههای تائیدکننده دیگری هم وجود دارند که هم بوسیله آزمایشگاهها و سازمانهای صنعتی مستقل انجام میشوند و هم توسط آژانسهای دولتی. این برنامهها برای حصول اطمینان از انطباق با استانداردهای کاربردی محصول، طراحی شدهاند.
این برنامهها شامل اعطای گواهی به تولیدکننده، آزمون محصول، بازرسیهای سر زده از کارخانجات و استفاده از برچسبهای انطباق محصول با استانداردها میشوند. محصولاتی که موفق به انطباق نباشند، از لیست حذف شده و یا از بازار جمع آوری میشوند.
پلی اتیلن بعد از تماس پیوسته با شعله، شروع به سوختن میکند، مگر اینکه دارای پایدار کننده بازدارنده شعله[۴] باشد. چکههای سوخته پس از حذف منشأ سوختگی هم به سوختن ادامه میدهند. دمای اشتعال ناگهانی[۵] و دمای اشتعال خود به خودی[۶] پلیاتیلن به ترتیب عبارت است از ۶۴۵ درجه فارنهایت (۳۴۱ درجه سلسیوس) و ۶۶۰ درجه فارنهایت (۳۴۹ درجه سلسیوس) که با استفاده از استاندارد ASTM D1929(3) با عنوان روش استاندارد تعیین خواص اشتعالی مواد پلاستیکی به دست آمده است.
نقطه اشتعال[۷] به دست آمده از روش فنجان باز کلیولند[۸] که در استاندارد ASTM D92(6) با عنوان روش استاندارد تعیین دمای اشتعال و سوختن با استفاده از فجان باز کلیولند، توضیح داده شده است، برابر با ۴۳۰ درجه فارنهایت (۲۲۱ درجه سلسیوس) است (۹).
ممکن است در زمان تولید لوله پلی اتیلن ، مقداری بخار تشکیل شود. این بخارات در صورت وجود، میتوانند سوزش آور باشند و باید به خوبی تهویه شوند. اطلاعات خاص و برگههای دادههای ایمنی مواد[۹] از طریق کارخانجات سازنده رزینهای پلیاتیلنی در دسترس هستند.
سوختن مواد آلی همچون چوب، لاستیک و پلاستیک باعث آزاد شدن گازهای سمی میشود. نوع و مقدار این گازها به شرایط سوختن بستگی دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد گازهای ناشی از سوختن، به نوشته گازهای ناشی از سوختن مواد ساختمانی مختلف و آزمایش مقدار سمی بودن سوختگی از مؤسسه وینیل (Vinyl)(33 و ۳۴) مراجعه نمایید.
موادی که از سوختن پلیمر حاصل میشوند، بسیار متفاوت از موادی است که از سوختن پلی وینی کلرید (PVC) بوجود میآید. سوختن پلی اتیلن هیچگونه گاز خورندهای مانند اسید هیدروکلریک متصاعد نمیکند، چرا که در ساختار پلیمری آن هیگونه کلری وجود ندارد.
به دلیل حفظ سلامت آب کنترل کیفیت لوله های پلی اتیلن شامل لوله و مواد اولیه اهمیت پیدا می کند.
[۱]FDA: Food and Drug Administration
[۲]CFR: Code of Federal Regulations
[۳]NSF: National Sanitation Foundation
[۴] Flame retardant stabilizer
[۵] Flash ignition temperature
[۶] Self ignition temperature or Autoignition temperature or ignition temperature
پایینترین دمایی است که یک ماده بدون هیچ محرک خارجی مانند جرقه یا شعله در جو معمولی خود به خود آتش میگیرد. این دما باید بتواند انرژی فعالسازی مورد نیاز برای احتراق را فراهم کند.
[۷] Flash point
پایینترین درجه دمایی است که در آن از ماده، بخاری قابل احتراق ساطع میشود. اندازه گیری نقطه اشتعال نیازمند یک منبع احتراق میباشد. با خارج کردن منبع احتراق از محل، بخار فوقالذکر آتش نخواهد گرفت.
[۸]Cleveland Open Cup Method
[۹]MSDS: Material Safety Data Sheets
دیدگاه شما