لوله پلی اتیلن و مقاومت شیمیایی آن در برابر محیط های اسیدی و قلیایی

شرایط استاندارد مواد اولیه لوله‌ پلی‌ اتیلن با در نظر گرفتن محیط‌های آبی یا هوای آزاد بدست آمده‌اند.

وقتی استفاده از لوله‌ پلی‌ اتیلن برای انتقال ماده دیگری مد نظر قرار دارد، باید در ابتدا واکنش احتمالی بین لوله و ماده مورد نظر بررسی و مشخص شود.

مواد لوله پلی اتیلن

این واکنش به عوامل مختلفی، بخصوص عواملی از قبیل اثر فیزیکی یا شیمیایی ماده روی پلی‌اتیلن، غلظت ماده، دمای کاری، مدت زمان تماس لوله پلی اتیلن با ماده و تنش کاری، بستگی دارد.

پلی‌اتیلن به دلیل رسانایی الکتریکی پایین، در برابر خوردگی‌های الکترولیتی که ممکن است توسط نمک‌ها، اسیدها و یا قلیاها بوجود بیایند، ایمن است.

با این حال، عوامل اکسید کننده قوی می‌توانند مستقیماً به مولکول پلیمر حمله کرده و به آرامی منجر به تحلیل خواص آن شوند.

برخی از مواد شیمیایی آلی به آرامی در طی فرآیندی به نام حلال پوشی توسط پلی‌اتیلن جذب شده است. منجر به تورم، نرمی شدگی و کاهش استحکام دراز مدت می‌گردند.

مقدار کاهش استحکام دراز مدت، بیشتر به ویژگیهای ماده آلی بستگی دارد، اما عامل‌های دیگری هم در آن دخیل‌اند.

برای بدست آوردن مقیاسی اولیه درباره اثر احتمالی ماده در حال انتقال بر خواص پلی‌اتیلن، از آزمون معروف به «خیساندن» یا «غوطه وری شیمیایی» استفاده می‌شود. که لوله پلی‌ اتیلن در آن تحت هیچگونه تنشی قرار نمی‌گیرد. در این آزمون آزمایشگاهی، نوارهایی از ماده پلی‌اتیلنی برای بازه‌های زمانی مختلفی – معمولاً کمتر از یک ماه – در ماده مورد نظر خیس شده است. در دمای مشخصی نگهداری می‌شوند. بعد از بازه‌هایی از خیساندن، تغییرات در وضعیت ظاهری، ابعاد، وزن و همچنین استحکام – معمولاً در استحکام کششی در نقطه تسلیم یا افزایش طول در نقطه شکست – ماده پلی‌اتیلنی قابل مشاهده است.

در برخی از موارد که کاربرد خاصی از لوله پلی اتیلن مورد انتظار است،از لوله پلی اتیلن ابرسانی تک جداره چند لایه استفاده میگردد که در مقالات بعدی به شرح آن می پردازیم.

۰۹

آبان ۱۳۹۶

اشتراک گذاری در